Posted by erikvanyan | Posted in Մայրենի | Posted on February 27, 2021
Ժամանակով մի աղքատ մարդ կար. որքան աշխատում Էր, որքան չարչարվում Էր, դարձյալ միևնույն աղքատն Էր մնում:
Հուսահատված, մի օր նա վեր կացավ, թե՝ պետք է գնամ գտնեմ աստծուն, տեսնեմ ես երբ պետք է պրծնեմ այս աղքատությունից, ու ինձ համար մի բան խնդրեմ:
Ճանապարհին մի գայլ պատահեց.
— Առաջ բարի, մարդ-ախպեր, ուր ես գնում, -հարցրեց գայլը:
— Գնում եմ աստծու մոտ, — պատասխանեց աղքատը,— դարդ ունեմ ասելու:
—Դե որ գնաս աստծու մոտ, – խնդրեց գայլը, – ասա մի սոված գայլ կա. գիշեր ցերեկ ման է գալիս սար ու ձոր, ուտելու բան չի գտնում, ասա մինչև երբ պետք է սոված մնա. որ ստեղծել ես՝ ինչու չես կերակուր հասցնում:
Ողջույն:Ես Էրիկն եմ,սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր Հարավային դպրոցում։Սիրում եմ աշխատել համակարգչով,ճամփորդել, լուծել խնդիրներ,հեծանիվ վարել։Հավաքում եմ տարբեր տեսակի լեգոներ և փազլներ։